Koszatniczki fotki

Charakterystyka koszatniczki

Długość ciała: około 15 cm
Ogon: długość 9-13 cm, zakończony kępką czarnych sztywnych włosów
Waga dorosłego osobnika: 170-300 g
Temperatura ciała: 37,9*C
Umaszczenie: jednolite, brązowe przechodzące w szarość, futerko na brzuszku kremowo-brązowe, jaśniejsze naokoło oczu
Długość życia w stanie dzikim: 1-4 lat
Długość życia w niewoli: 5-8 lat
Ciąża: około 3 miesięcy
Osiągnięcie dojrzałości seksualnej: średnio około 6 miesiący
Laktacja: 3-5  tygodni
Liczba chromosomów: 58
Liczba siekaczy: 4
Kolor siekaczy: pomarańczowo- żółty
Liczba zębów trzonowych: 8
Pokrewieństwo: koszatniczki są znacznie bardziej spokrewnione ze świnkami morskimi, szynszylami i kapibarami (marowate), niż z chomikami, myszoskoczkami, myszami i szczurami (myszowate). 

 Młody koszatnik

Przystosowanie chomika dżungarskiego do środowiska

Chomiki dżungarskie mają futerko bardzo gęste, puszyste i przylegające do ciała. Taka okrywa włosowa zapewnia im komfort w niesprzyjających warunkach środowiska. Bujny puchowy podszerstek chroni przed mrozami. Dodatkową ochroną jest warstwa powietrza gromadząca się między włosami podszerstka, która się nagrzewa od ciepła ciała zwierzęcia. Powietrze to utrzymuję się tuż przy skórze, nie wydostaje się na zewnątrz dzięki szczelnie przylegającym do siebie włosom okrywowym. Dlatego chomiki tak wiele czasu poświęcają na układanie i pielęgnację futerka. Gdy jest zbyt gorąco chomiki mają zmierzwioną okrywę włosową, tak by powietrze dostosowało się do skóry i chłodziło ją. Inną cechą dobrze ułożonej okrywy włosowej jest to, że nie stawia ona oporu przy poruszaniu się po podziemnych tunelach. 

Chomik dżungarski jest swoistym ewenementem jeśli chodzi o owłosienie kończyn. Jego łapki i stopki są pokryte gęstym, białym futerkiem, które chroni go przed chłodem zmarzniętej i gorącem nagrzanej ziemi. 

Ważną cechą przystosowania jest ochronne umaszczenie. Jego popielato-szara okrywa znakomicie maskuje chomika na ziemi wśród kamieni lub trawy i dzięki temu podczas zmierzchu staje się niewidoczny dla drapieżników. Charakterystyczna cecha podgatunku zachodnioazjatyckiego - zimą bieleje, również doskonale go chroni. Szata zimowa jest dłuższa i jeszcze bardziej puszysta. Czarna pozostaje jedynie, charakterystyczna dla tego gatunku, pręga biegnąca wzdłuż ciała, od głowy do ogona.

Przystosowanie chomików dżungarskich do warunków klimatycznych

Chomiki kopią nory 40 cm głębokości i około 1,1-1,23 m długości. Nory te są bardzo rozgałęzione, mają kilka wyjść na powierzchnię oraz kilka komór, w których znajdują się gniazda - miejsca wypoczynku i wychowania małych. Chomiki nie gromadzą dużych ilości pokarmu, jednak każdy ma zawsze jej zapas w torbach policzkowych "na czarną godzinę". Chomiki przesypiają niekorzystne warunki atmosferyczne. Występują u nich dwa rodzaje snu: 

estywacja (sen letni) - jest typowa dla wielu organizmów żyjących na pustyni i półpustyni, gdzie roczna lub wieloletnia zmienność opadów jest czynnikiem dominującym, oraz obszarów tropikalnych z wyraźnie wyodrębnioną porą deszczową i suchą. Jest to fizjologicznie odwracalne obniżenie intensywności procesów .życiowych w okresie lata u niektórych zwierząt przystosowanie do przetrwania niekorzystnych warunków, głownie suszy.

hibernacja (sen zimowy) - bardzo duże obniżenie intensywności procesów życiowych, występujące u niektórych zwierząt stałocieplnych jako przystosowanie do przetrwania trudnych warunków zimy. Zapadnięcie w sen zimowy poprzedzają zmiany w gruczołach dokrewnych i gromadzenie zapasu tłuszczu w organizmie. Jego najistotniejszą cechą jest wyłączenie termoregulacji, co powoduje obniżenie temperatury otoczenia. Spadek temperatury poniżej 0*C z reguły powoduje obudzenie zwierzęcia, a ciepłota jego ciała wraca do typowej dla stanu aktywności.W czasie snu zimowego następuje znaczne spowolnienie przemiany materii ( zachodzi ona głównie kosztem spalania nagromadzonych zapasów tłuszczu). Ważną rolę u ssaków zapadających w sen zimowy odgrywa tkanka tłuszczowa brunatna (tzw. gruczoły snu zimowego), odkładana w większych ilościach na jesień przez zaśnięciem. Tłuszcz brunatny spala się bardzo szybko, wydzielając dużo ciepła, co ma znaczenie przy przebudzeniu

Chomik dżungarski - Pochodzenie i warunki życia

Chomik dżungarski pochodzi z rejonu północno- zachodnich Chin, przylegającego do granicy z Mongolią i Rosją, zwanego dawniej Dżungarią stąd właśnie wzięła się jego nazwa. Obecnie występuje w północno-wschodnim Kazachstanie, południowej Syberii, południowym Zabajkalu, Mongolii i północnych Chinach. Na terenach roczna amplituda temperatury wynosi 55*C, tj.od +25-30*C. Również wilgotność wskazuje duże wahania: 75-40% w zależności od poru roku. Trzy miesiące w roku ziemię odkrywa tam śnieg. Zima jest mroźna i sucha, lato wilgotne i mokre za sprawą monsunów przynoszących deszcz i ciepło. Średnia opadów 150-200mm. Silne wiatry wiosną i zimą powodują burze pływowe.

Teren położony na wysokości 500-1000 m n.p.m. W części środkowej są obszary pustynne oraz liczne, suche doliny - sajry, słone jeziora. Występująca tam roślinność jest pustynna, a u podnóża gór - stepowa. Chomiki zamieszkują właśnie część stepową, porośniętą karłowatą trawą, bylicą i piołunem. Na ogół są łąki (nieużytki). Środowisko naturalne stawia temu gatunkowi wysokie wymagania.  

Ryjówka

Ryjówka ma spiczasty ryje, maleńkie, ledwie widoczne oczka i ogon takiej same długości jak reszta ciała. Ma ciemnobrązowe futerko i jasne podbrzusze. Zamieszkuje zarówno tereny nizinne, jak i górzyste. 

Gdzie jesteś ryjówko?

Płochliwa ryjówka wędruje wśród traw, liści, pod śniegiem lub w korytarzach wydrążonych przez nornice. Bardzo nie lubi słońca. Trudno ją zobaczyć, ale można usłyszeć jej głos, przypominający krzyki ptaków.

Cóż za apetyt!

Ryjówka przez trzy godziny je, a przez następne trzy śpi. Przedłużenie postu o dwie lub trzy godziny kończy się dla niej śmiercią. Ryjówki są owadożerne, ale jadają też takie zwierzątka, jak dżdżownice, niektóre ślimaki czy małe ptaszki.

Jak długo żyją ryjówki?

Długość ich życia wynosi od sześciu miesięcy do roku. Martwej ryjówki nie tknie żadne zwierzę ze względu na nieprzyjemny zapach, jaki wydziela jej ciało.

Jaki jest najmniejszy ssak na Ziemi?

Ryjówka etruska, która jest wielkości rzodkiewki. 

Szczur

Ziemię zamieszkuje wiele gatunków gryzoni, ale najbardziej znane są szczury. Szczury żyją w stadach i bardzo łatwo przystosowują się do wszystkich warunków życia. Niektóre są doskonałymi pływakami. W Polsce żyją dwa gatunki szczurów:

- wędrowny 

- śniady

Czy szczury dużo jedzą?

Szczury jedzą właściwie wszystko! Począwszy od ziarna i odpadków ze śmietników przez drewno do kabli elektrycznych i gumowych węży. Ich apetyt może spowodować ogromne szkody w zbiorach płodów rolnych, a pogryzione kable mogą doprowadzić do katastrofy. 

Jak spłoszyć szczura?

Najlepiej jest narobić dużo hałasu. Szczury nie znoszą hałasu jeśli nie zdołają w porę uciec, mogą przypłacić to życiem!

Czy szczury wędrują?

Tylko wędrowne. Ale i one bardzo rzadko opuszczają swoje terytorium, gdyż wiedzą, że wszędzie dookoła jest mnóstwo pożywienia.

Rozmnażanie szczurów.

Samice żyją z kilkoma samcami. Za każdym razem rodzi się od 6 do 12 małych, które po trzech miesiącach same już mogą rodzić! W ciągu roku z jednej pary może urodzić się 800 szczurów.